ႏွင္းရည္ လဲ့လဲ့တို႔ သီေ၀ေနခ်ိန္..
ငါ့ မနက္ခင္းက
အေ၀းမွာ ။
ရင္ခုန္သံတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့
အခန္းငယ္
အထီးက်န္ဆန္ေန။
လြမ္းရစ္ေ၀ ေေမွာင္္တဲ့
မ်က္၀န္းတစံု…
ေၿခာက္ေသြ႔ ႏွလံုးသား…
လွမ္းမမွီႏိုင္ေတာ့တဲ့ရယ္သံေတြ…
………………………………………..
ေနၿခ်ည္ေရ
ေကာင္းကင္ ကြဲေၾကာင္းကေန
ငါ့ ရင္ခြင္ထဲထိ
ၿပိဳ က်လွည့္ပါ။
မိုးၾကယ္
ကိုယ်ကျင့်တဲ့တရား ကိုယ့်တရား
-
ငယ်ကတည်းက အယူအဆတွေ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်တွေနဲ့ပတ်သက်ရင် အလွယ်တကူ လက်မခံဘဲ
သေချာ စဉ်းစားပြီး ကိုယ်တကယ်ယုံနိုင်မှပဲ လက်ခံတတ်တဲ့ ဉာဉ်ရှိသူမို့ ..
ဘာ...
3 days ago
No comments:
Post a Comment