ေကာင္းကင္မဲ့

ေကာင္းကင္မရွိပဲနဲ႔
ပန္းေတြဘယ္လိုပြင့္မွာလဲ…

ဒီလိုနဲ႔ပဲ
မ်က္ရည္ေတြသူ႔ဖာသာသူ
ငိုၾက..
မိုးတိမ္ေတြေတာင္
အလွ်ိဳအလိွ်ဳ ေၾကြက်ခဲ့ၿပီ....

ေန႔ေတြလည္း
သူ႔ဟာသူစုန္းစုန္းၿမဳပ္လို႔
ညေတြေတာင္
ဟုန္းဟုန္းေတာက္..
ေပ်ာ္က်ခဲ့ၿပီ….

အိပ္မက္ ကမာၻဆီ
အလည္တေခါက္သြားစဥ္မွာ
ေဆာင္းသည္…ခဏတၿဖဳတ္
ေႏွာင္းလ်က္ရွိေလသည္….

ကိုေန(၀၃.၁၁.၂၀၀၇ မနက္ ၂း၂၅)