တည္ၿမဲၿခင္းရဲ႔အၿခားတဖက္

မနက္လင္းထဲက
ညေမွာင္ဖို႔ကိုဆုေတာင္းေနခဲ့တာ
အေမွာင္မွာ ရွင္သန္ခ်င္လြန္းလို႔မဟုတ္ဘူး
အလင္းရဲ႔ညွဳိ႔အားကို မခံႏိုင္လြန္းလို႔ပါ။

ပန္းတပြင့္အၿဖစ္ဖူးပြင့္ခဲ့ခ်ိန္ကေတာ့
ငါ့နားမွာ ပ်ားပိတုန္းေတြ၀ဲ၀ဲလည္လို႔ေပါ့
ငါေၾကြလြင့္ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့
နားခိုစရာေၿမၿပင္ကေတာင္
ေၿခာက္ေသြ႔အက္ကြဲေနတယ္။

တိတ္တဆိတ္နဲ႔ပဲ အထီးက်န္ရင္း
ဘုံဆိုင္ကို အေဖာ္ၿပဳလို႔
ယမကာနဲ႔စီးေမ်ာေနေတာ့မယ္။

ဒီလိုနဲ႔
ငါ့သရုပ္ငါၿပန္သံုးသပ္ၾကည့္ေတာ့
ေနာင္တကိုေနာင္မွာထားလို႔
အမွားကို အမွန္ၿပင္ဖို႔ရာက
ေနာက္က် လြန္းေနၿပီ။

က်ရွဳံးၿခင္းနဲ႔အဆံုးသတ္ဖို႔ကိုေစာင့္စားေနရင္း
“သံေ၀ဂ” ဆိုတဲ့တရား
ငါ့ႏွလံုးသားမွာ ကိန္း၀ပ္ခဲ့ၿပီ။။။

မိုးၾကယ္