ငါ…အိပ္မက္ေတြကို၀တ္ဆင္လို႔
သန္းေခါင္ယံေအာက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ဖူးတယ္
ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုေနတဲ့လမင္း
လူသားေတြဆုေတာင္းလိုက္ပံုမ်ား
သူ ႔ အပါးက ၾကယ္ေတြ တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္နဲ႔ ကိုေၾကြလို႔။
မ်က္၀န္းတံခါးရဲ ႔ အၿပင္ဖက္မွာေတာ့
ပစ္စလတ္ခတ္ ေသြ ႔ေၿခာက္ေနတဲ့
ေလာကၾကီးက အိပ္ေမာက်ေနေလရဲ ႔ ။
ၫဥ္ ႔ နက္ေလေၿပတစ္ခ်က္အေ၀့မွာ
ဟိုးအေ၀း ေစတီက ဆည္းလည္းသံတစ္ခ်ိဳ ႔
ငါၾကားတယ္….
ငါ့ႏွလံုးသားမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳတစ္ခ်ိဳ ႔
တြဲလဲသီလို႔။
အင္း…
မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသးတ့ဲ……
ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳကိုတပ္မက္ေနတဲ့…..
ကမာၻလူသားေတြအတြက္
အဲဒီ ဆည္းလည္း သံေလးကသာ
ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳေတြေဆာင္ၾကဥ္းလာမယ္ဆိုရင္….
ႏိုးတ၀က္အိပ္မက္က
ငါလန္႔ႏိုးခ်ိန္
မ်က္၀န္းတံခါးရဲ ႔ အၿပင္ဖက္မွာေတာ့
ပစ္စလတ္ခတ္ ေသြ႔ေၿခာက္ေနတဲ့
ေလာကၾကီးသာ တ၀ါး၀ါးသန္းေ၀ေနေလရဲ ႔။
မိုးၾကယ္
ကိုယ်ကျင့်တဲ့တရား ကိုယ့်တရား
-
ငယ်ကတည်းက အယူအဆတွေ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်တွေနဲ့ပတ်သက်ရင် အလွယ်တကူ လက်မခံဘဲ
သေချာ စဉ်းစားပြီး ကိုယ်တကယ်ယုံနိုင်မှပဲ လက်ခံတတ်တဲ့ ဉာဉ်ရှိသူမို့ ..
ဘာ...
1 week ago
No comments:
Post a Comment