ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုထုုတ္ျခင္းခတ္ျမင္ေနရပံုုမ်ား
အလင္းေတြေတာင္ငါ့ဆီမွာလာလာ ယိုုင္ၾကတယ္..
လက္ေထာက္ခ်တတ္တဲ့ ငါ့၀ိဥာဥ္ေၾကာင့္ပဲ
ငါဟာ..ငါ ျဖဴတစ္ခါ ေမွာင္တစ္လွည့္ နဲ႕
စုုံးစံုုးခ်ဳပ္ရ ညည အခါခါ …
ေကာင္းကင္တ၀က္ေျမၾကီးတ၀က္နဲ႕
ငါ့ေခါင္ေပၚမွာလာလာရြာခ်ေနတဲ့မိုုးက
ငါ့ ရင္ဘတ္ပုုပ္သိုုးသြားမွာစိုုးလိုု႕ပါတဲ့…
ျမင္တ၀က္ မွိတ္တ၀က္္နဲ့ပဲ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
ငါ့ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာသစ္ပင္ပ်ိဳေရ..
ငါက ကဗ်ာဆန္တတ္ေတာ့
ငါ့ႏွလံုုးသားကလည္း
တစ္ခါတစ္ခါ အတိုုင္းအထြာ မဲ့ေနတတ္တယ္။
မိုုးၾကယ္
ဤပံုကိုနွိပ္၍ သရဲနီတို႕ေပ်ာ္စံရာသို႕ လည္ပတ္နိုင္သည္
3 comments:
ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ..ဒီကဗ်ာေလးကို...
ေကာင္းကင္တ၀က္ေျမၾကီးတ၀က္နဲ႕
ငါ့ေခါင္ေပၚမွာလာလာရြာခ်ေနတဲ့မိုုးက
ငါ့ ရင္ဘတ္ပုုပ္သိုုးသြားမွာစိုုးလိုု႕ပါတဲ့…
ကဗ်ာကလွတယ္အေတြးေကာင္းတယ္----
အေပၚပိုဒ္ေလးကို သေဘာက်တယ္----
ဆရာဒဂုန္တာရာကေျပာဘူးတယ္---
ယခုေခတ္ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြကိုလည္း
အားေပးတယ္တဲ႔--ဟိုတံုးကေတာ႔ --ကာရံ
ကို အဓိက ထားၾကတယ္--ယခုေခတ္မွာ
ေတာ႔ ခံစားခ်က္ကိုေမာ္ဒန္ကဗ်ာဖန္တီးတယ္
လွပတဲ႔ ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္ဖို႔ပဲလိုတယ္တဲ႔---
အားေပးေနတယ္---ကဗ်ာဆရာေရ----
ကဗ်ာဆန္တတ္ေသာ ႏွလံုးသားက တစ္ခါတစ္ခါ အတိုင္းအထြာမဲ႔တတ္သလို ...
တစ္ခါတစ္ခါ ကာရံေတြမညီေနဘူးအစ္ကိုရာ
တစ္ခါတစ္ခါေလက်ေတာ႔လဲ သံစဥ္ေတြက ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာ ျဖစ္ေနျပန္ေရာ.......
Post a Comment