ေနၿခည္နဲ႔အတူ
အာရုဏ္ကိုလွစ္လို႔
မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ
ႏိုးထခဲ့ဖူးတယ္။
ငိုက္မ်ည္းေနတဲ့လမင္းကို
ေဘးထားလို႔
ၾကယ္ေတြနဲ႔အတူ
အလင္းရဲ႔ ညိဳ့ခ်က္အတိုင္း
ကခုန္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဂီတနတ္သမီးရဲ႔
ဆြတ္ပ်ံ႔ ဖြယ္သံစဥ္တခ်ိဳ႔နဲ႔
အတူ
စီးေမ်ာခဲ့ဖူးတယ္။
အခုေတာ့လဲ
အရာရာေမွးမွိန္လို႔
ပံုရိပ္ေတာင္ထင္မက်န္ရစ္တာ
ငါဘာကိုမ်ား
တမ္းတေနရဦးမွာလဲ။
မင္းထားခဲ့တဲ့ေနာက္
ဒီအလြမ္းကမာၻမွာပဲ
ငါ့ကိုငါ
စိတ္ရွိလက္ရွိ
ရြာခ်ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။
တကယ္တမ္းေတာ့
ငါကိုယ္တိုင္လည္း
ပခံုးႏွစ္ဖက္ၾကားက
ေခါင္းေပါက္ခဲ့တာပါပဲ…..
ဒါေပမယ့္…
အသည္းကြဲေနတယ္။
မိုးၾကယ္
ကိုယ်ကျင့်တဲ့တရား ကိုယ့်တရား
-
ငယ်ကတည်းက အယူအဆတွေ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်တွေနဲ့ပတ်သက်ရင် အလွယ်တကူ လက်မခံဘဲ
သေချာ စဉ်းစားပြီး ကိုယ်တကယ်ယုံနိုင်မှပဲ လက်ခံတတ်တဲ့ ဉာဉ်ရှိသူမို့ ..
ဘာ...
1 month ago
No comments:
Post a Comment