ခံစားလို႔ မဆံုး
အၿပံဳးတုိ႔နဲ႔မ်က္ႏွာ
ကဗ်ာတပုဒ္မ်ားလား….
ထားခဲ့လုိက္ၿပီ
ဒဏ္ရာဗရပြနဲ႔
ညေနေတြ….
ေတြေ၀လို႔မဆံုးခင္
ငါ့ထြက္သက္ေတြ…
အတံုးအရုံးနဲ႔က်ဆံုး……
မင္း..ၿပံဳးတဲ့အခ်ိန္
ကိုေန(၁၆.၀၅.၂၀၀၈)
ရောင်နီတွေနဲ့ ဒို့အတူ
-
အဲဒီညခင်းလေးမှာ မန်းလေးကို သတိရ.. မြို့မငြိမ်းကို သတိရ.. တချိန်တည်းမှာ
နာမကျန်းရရှာတဲ့ ဘဝဘဝ တွေကို သတိရ... အဲဒါ လင်းလင်းနဲ့ ချစ်သုဝေတို့ရဲ့
ရောင်နီ ...
2 months ago
No comments:
Post a Comment