ငါ့….အာရံုထဲကို မိုးၾကိဳးသြားေတြ စီး၀င္ေနၾကတယ္
တဖက္ ကမ္းက အနမ္းမဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းေအာ္သံေတြကိုလဲ
ငါၾကားတယ္…
ဒီလိုနဲ႔
ဟိုဟိုဒီဒီသြားေနတဲ့
အေတြးပါးပါးေလးေတြကို
ၿပန္စုထားလိုက္တယ္….
ငါ့ နားမွာ တံလ်ပ္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ထ ေနၾကတယ္
ဒါဟာ ၿမိဳ ႔ၿပဆန္တဲ့ ေတာၿခံဳ အံုၾကားတစ္ခုပဲ…..
သူ႔ မွာအႏွစ္ဆိုတာ မရွိဘူး….
ေလညင္းဟန္ေဆာင္ထားတဲ့
ေရာင္ေတာ္ၿပန္ေတြၾကားမွာ
အဆိပ္သင့္ေနတာ
ရာစုႏွစ္မ်ားစြာၾကာၿပီေပါ့
ဒီလိုနဲ႔
ေက်ာက္ေခတ္တခုကိုၿပန္ေရာက္ရအံုးမယ္….
ဒီလိုနဲ႔
အေနာက္ေတာင္ေထာင့္ကို ငါၾကည့္မိေတာ့
လေရာင္ေတာက္ေနၿပီေလ…..
ကိုေန
ဤပံုကိုနွိပ္၍ သရဲနီတို႕ေပ်ာ္စံရာသို႕ လည္ပတ္နိုင္သည္
4 comments:
ယိမ္းႏြဲ႔ပါး အုပ္စုကေတာ့ ကဗ်ာမွာ ၀ိတ္ပဲ...
ေလညင္းဟန္ေဆာင္ထားတဲ့
ေရာင္ေတာ္ၿပန္ေတြၾကားမွာ
အဆိပ္သင့္ေနတာ
ရာစုႏွစ္မ်ားစြာၾကာၿပီေပါ့
ကိုေနေရ----
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ စာပိုဒ္ေလးပါလား--
အဆိပ္သင္႔ေနတာ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာၾကာေပါ႔ကြယ္
ခင္မင္လ်က္
မသက္ဇင္
မိုက္တယ္ဗ်ိဳ႕
`ေက်ာက္ေခတ္´ က စာလံုးေပါင္း မွားေနသလားလို႔။
ေကာင္းျပန္ၿပီ ကိုေနေရ ။ အေနာက္ေတာင္ကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဟုတ္ပဗ်ာ။ လေ၇ာင္ေတာင္ ေတာက္ေနၿပီ ။ :)
Post a Comment