ၾကယ္တိုက္စားလြန္းလို႕
တစ္ျခမ္းပဲ့ေနတဲ့လမင္းက
ည၀တ္ရံုျခံဳလႊမ္းလို႔
ဒီပြဲကိုသူ ဒိုင္လုပ္မယ္တဲ့။
ငါ..တည္ျငိမ္ေနမယ္
ေလႏုေသြးေနခ်ိန္ေပါ့...
မၾကာခင္ မုန္တိုင္းနဲ႔အတူ
ကပြဲ၀င္ရဦးမွပဲ….
ငါဆိုတာက..
ေနျခည္ေလာက္ေတာ့
ေလာကၾကီးအတြက္
အေရးမၾကီးပါဘူး။
ရာဇ၀င္မွာ ထင္မက်န္ရစ္ေတာင္
ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ဒီလမ္း
ေျခရာေတာ့ က်န္ရစ္မွာပါ။
မျမင္ရေပမဲ့
ၾကားေနရဦးမဲ့ ဒီအသံေတြေရ
ငါ့သမိုင္း ငါေရး..
ငါ့ေက်ာက္စာ ငါထြင္း..
ငါ့ကိုငါ ဂူသြင္းဖို႔
ငါ့ လက္အစံုကို
ေလာကၾကီးထဲမွာ
ခ်န္ထားခဲ့ပရေစ။။။
မိုးၾကယ္
ရောင်နီတွေနဲ့ ဒို့အတူ
-
အဲဒီညခင်းလေးမှာ မန်းလေးကို သတိရ.. မြို့မငြိမ်းကို သတိရ.. တချိန်တည်းမှာ
နာမကျန်းရရှာတဲ့ ဘဝဘဝ တွေကို သတိရ... အဲဒါ လင်းလင်းနဲ့ ချစ်သုဝေတို့ရဲ့
ရောင်နီ ...
3 months ago
No comments:
Post a Comment