ညအေသတစ္ေကာင္ႏွင့္ ခလုတ္တိုက္မိျခင္း

ညအေသတစ္ေကာင္ႏွင့္ ခလုတ္တိုက္မိျခင္း

ေတြ႕မဲ့ေတြ႕
တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္
ဘယ္လိုပါလိမ့္
အိပ္မက္ထဲကလိုေပါ့
ညအေသ တစ္ေကာင္နဲ႕
ေတြ႕တယ္။

အဲဒီတုန္းက
ေကာင္းကင္မွာ လ မရွိ
စကား၀ါပန္းတစ္ပြင့္ သာ
အတိျပီးေနေပါ့။

ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္
က်ပ္ညပ္ေနတဲ့ ေလရွဴသံေတြ
မက်က္တက်က္ထမင္းအိုးေတြ
ခယမြဲေတေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ
အဲဒါေတြကို
သိမ္းၾကံဳးသယ္ေဆာင္လာတဲ့
ညအေသတစ္ေကာင္..

ဟုတ္တယ္..

အဲဒီ ညအေသေကာင္နဲ႔
တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္
ေတြ႕ဆံုခဲ့တယ္။

စကားေတြ ေဖာင္ခဲ့တယ္။
ဦးေႏွာက္ေတြ ေခ်ာ္ခဲ့တယ္။
အခ်ိန္ေတြ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။

ပင္လယ္မေမွာက္ခင္ အထိေပါ့။


ညအေသေကာင္
သူဟာ
အိ္မ္အၾကီးၾကီးရဲ႕
တံစက္ျမိတ္..
အိမ္ေသးေသးေလးရဲ႕
ေခါင္မိုး..

လမ္းၾကိဴလမ္းၾကားထဲက
အမႈိက္..
နီယြန္မီးတိုင္ေအာက္က
ေဆာင္းပ်ိဳမ..

အဲဒီလို
အဲသည့္ ညအေသေကာင္ဟာ
မႈန္ေတေတနဲ႕ လွေနတတ္တယ္။


ညအေသေကာင္ဟာ
လြင္ျပင္ထဲက
၀ံပုေလြရိုင္းရဲ႕
အရိပ္ျဖစ္တယ္။

ပင္လယ္နက္ထဲက
အက္ဖရာဒိုက္တီးရဲ႕
ဂီတ ျဖစ္တယ္။

ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးရဲ႕
ေမ့မရတဲ့
ကန္းဗတ္(စ) ျဖစ္တယ္။

စံပယ္ရံုေအာက္က
ခ်စ္သူတို႕ရဲ႕
လြမ္းေမာဖြယ္ရာ
အတိတ္ လည္းျဖစ္တယ္။

ညအေသေကာင္ဟာ
ဒဏၰာရီေပါင္းမ်ားစြာကို
ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့
ေသအံ့မူးမူး
မိုးပ်ံ ပူေဖာင္းလည္း
ျဖစ္ေနတတ္တယ္။

ကမာၻဦး ကထဲက
ေပါက္ထြက္ေနတဲ့
ပါးစပ္ေပါက္ေတြကို
ဖာေထးခ်င္တဲ့
ညအေသေကာင္ဟာ
တစ္ခါတစ္ေလ
သူကိုယ္တုိင္လည္း
ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းေအာင္
ဟင္းလင္းပြင့္ေနတတ္တယ္။

ဒုစရိုက္လက္..
သုစရိုက္လက္..
အဲသည့္ လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားက
အံုျပျပ ရင္အုံဟာ
ပုပ္အက္အက္နဲ႕
ေမႊးျမေနတတ္တဲ့
ညအေသေကာင္။

က်ဳပ္တို႕ဟာ
ေခါင္းေပၚကအေၾကာင္းေျပာတယ္။
ဖ၀ါးေအာက္ကအေၾကာင္းေျပာတယ္။
တစ္ေယာက္ပခုံး တစ္ေယာက္ပုတ္ၾကတယ္။
ေတာက္ခတ္ၾကတယ္။
ရယ္ၾကတယ္။

တစ္ခါ တစ္ေလ ဘာရယ္မသိ
ေၾကကြဲ ေနတတ္ၾကေသးတယ္။

စကား၀ါပန္းကေန
ခရမ္းျပာ မီးခိုးေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲ
ေတာ္လဲသံၾကားက ေကာင္းကင္ျပင္ထဲ
ဆြဲခါရမ္းခံလိုက္ရလို႕
ပင္လယ္ေမွာက္တဲ့အခါ

က်ဳပ္တိုု႕ လမ္းခြဲၾကတယ္။

ညအေသေကာင္က ငို္တယ္
က်ဳပ္က စိုတယ္။

ပန္ေဒါရာရဲ႕႕ ေသတၱာထဲမွာ
အဲဒီကထည္းက
က်ဳပ္တို႕ ရင္ခုန္ခဲ့ၾကတယ္။

မိုးၾကယ္