ေကာင္းကင္တစ္ခုု၏ အစ

နားမလည္ႏိုုင္မႈမ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည့္
ေလာကၾကီးတြင္
အရာအားလံုုးကိုု နားလည္ရန္ၾကိဳးစား
ေနခဲ့သူ ငါႏွင့္..
နားမလည္ႏိုုင္မႈမ်ား ေမြးဖြားေပးခဲ့ေသာ
ေလာကၾကီးတိုု႕ ထိပ္တိုုက္ေတြ႕ခ်ိန္..

ကြ်န္ေတာ္လမ္းေပ်ာက္ေနတယ္။ VIP ေဆးရံုုကထြက္လာျပီး ဘယ္သြားရမွန္းကိုုမသိဘူး။
စိတ္ညစ္တယ္ေနာ္။။။ အဲဒါနဲ႕ပဲေလွ်ာက္သြားေနလိုုက္တယ္…

‘ဟိတ္ေကာင္ေလး ဘယ္သြားမလိုု႕လဲ။ ‘

စိတ္ညစ္လိုု႕ဘယ္သြားရမွန္းမသိပါဘူးဆိုုေနမွ လာေမးေနျပန္ျပီ။
ကြ်န္ေတာ္ညစ္ညစ္နဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုုက္ေတာ့..
ဓါးၾကီးကိုုင္ ေရႊေရာင္ကိုုယ္ၾကပ္နဲ႔ မါးမါးမတ္မတ္ရပ္ေနတဲ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္။

‘ခင္ဗ်ားကိုုကြ်န္ေတာ္ျမင္ဘူးသလိုုပဲေနာ္.. ခင္ဗ်ားေကာကြ်န္ေတာ့္ကိုုျမင္ဘူးလား..’
‘မင္းကိုုေတာ့မျမင္ဘူးဘူး.. မင္းငါ့ကိုုျမင္ဘူးတာေတာ့ မဆန္းပါဘူး..’
‘ODYSSEY ကိုုလူတိုုင္းသိၾကတယ္။ လူတိုုင္းကိုုေတာ့ ငါကဘယ္သိမလဲကြ။’
‘သိျပီ ၊ ဟုုတ္တယ္ ဂရိ သူရဲေကာင္း ODYSSEY.. ‘
‘ခင္ဗ်ားကိုုကြ်န္ေတာ္သိျပီ။’
ကြ်န္ေတာ္ပဲစကားကိုုဆက္လိုုက္တယ္။ သူ႕ပံုုက ေဆြးေျမ႕ေနပံုု
ေပၚေနတယ္။ ဟိုုးအေ၀းကိုုေၾကကြဲေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ေငးၾကည့္ေနတယ္။

‘ခင္ဗ်ားဒီမွာဘာလုုပ္ေနတာလဲ။’
ငါ’ရန္သူေတြကိုုေစာင့္ေနတာ.. စစ္ခင္းရေတာ့မယ္။’
‘စစ္ခင္းမယ္..ဘာေၾကာင့္စစ္ခင္းမွာလဲ..’
‘ဟယ္လင့္ ေၾကာင့္ေပါ့ကြာ.. ဟယ္လင့္ေၾကာင့္. .ဟင္း..’

ေျပာေနရင္းနဲ႕သူသက္ျပင္းခ်တယ္။

‘ဟင္..ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဟယ္လင္နဲ႕ ယူျပီးလိုု႕ခေလးေတာင္ သံုုးေယာက္ရေနျပီမဟုုတ္လား။’
‘ဒါေတာင္ ဟယ္လင့္ကိုုလုုမဲ့သူေတြကရွိေသးတယ္… အံ့ေရာဗ်ာ။’
သူေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားတယ္။ မ်က္လံုုးၾကီးျပဴးျပီးကြ်န္ေတာ့္ကိုုျပန္ေမးတယ္။

‘မင္း.. မင္း…. ဒီအေၾကာင္းေတြကိုု ဘယ္လိုုလုုပ္ျပီးသိေနတာလဲ.’
‘ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ဒီလိုုပဲဖြေနၾကတာပဲေလ။ ‘
‘မီဒီယာေခတ္မွာဘယ္ဟာမွဖုုန္းကြယ္ထားလိုု႕မရေတာ့ဘူးဗ်။’
‘ဒါနဲ႕ေနပါဦး ဘယ္သူေတြကမ်ားခင္ဗ်ားရဲ႕ဟယ္လင္ကိုုလာလုုၾကမွာလဲ။။’

သူရီေ၀စြာနဲ႕ျပန္ေျဖပါတယ္။ တစ္ခြန္းထဲပါ။
‘က်န္စစ္သား…’
‘ဗ်ာ….’
‘ဟုုတ္တယ္က်န္စစ္သား… အရင္ကလိုုကေခ်ာက္ကခ်က္ေလးေတြဆိုုရင္ငါကမမႈ
ပါဘူးကြာ.. အခုုဟာက က်န္စစ္သားကြ.. ျပီးေတာ့ သူ႕ကိုုကူမွာက ရာဇဓိရာဇ္..’
‘ေကာင္းဗ်ာ… ခင္ဗ်ားကိုုကူမဲ့သူမရွိဘူးလား.. ‘

ကြ်န္ေတာ္စိုုးရိမ္တၾကီးနဲ႔ ျပန္ေမးလိုုက္ပါတယ္။ တစ္ကယ္လည္းစိုုးရိမ္စရာပဲကိုု..

‘အင္း..ရွိတယ္. .ငါ့သူငယ္ခ်င္း အာခိလိ ကိုု ငါ sms ပိုု႕ျပီးအေၾကာင္းၾကားထားတယ္။’
‘ဒီေကာင္မနက္ျဖန္ အျမန္ရထားနဲ႕ေရာက္လိမ့္မယ္…’
‘ကဲကဲ ေကာင္ေလး မင္းလည္းသြားေတာ ့ ေတာ္ၾကာေနမင္းပါအေျခာင္ပါေနဦးမယ္။’

-------------------xxxxxxxx--------------------

‘စစ္…စစ္ ဘယ္စစ္မွမေကာင္းဘူး။ ‘

ကြ်န္ေတာ္ အသံထြက္ေအာင္ကိုုျငီးလိုုက္ပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္းတိတ္စိတ္
ေနေတာ့အသံေတာင္ေတာ္ေတာ္က်ယ္သြားသလားပဲ။

‘ေကာင္းပါတယ္.. ေရစစ္.. ေရစစ္ ကေကာင္းပါတယ္။’

ကြ်န္ေတာ္ ေဘးပတ္သန္းက်င္ကိုုလိုုက္ၾကည့္လိုုက္တယ္။ ဘယ္လူမွလဲမရွိ။
ကြ်န္ေတာ္ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေအာက္ေရာက္ေနတာပါ။
အေပၚကိုုေမာ့ၾကည့္တယ္။ ေဘးကိုုၾကည့္တယ္။ ေအာက္ငံုု႕ၾကည့္တယ္။ အေနာက္လွည့္ၾကည့္တယ္။ ဘာမွမေတြ႕ဘူး..

‘ဘာေတြလိုုက္ရွာေနတာတတံုုးေကာင္ေလးရ။’

‘လာျပန္ျပီ။။ ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ.. ‘ ကြ်န္ေတာ္ေအာ္ေမးလိုုက္တယ္။

ဖြတ္..

ကြ်န္ေတာ့္ေဘးနားမွာ လူတစ္ေယာက္ ေအာ္ေတာ္မစ္တစ္ ေပၚလာတာပါ။

‘ေအာင္မေလးဗ်ာ.. ‘
‘ဟားဟားဟား.. မင္းေတာ္ေတာ္လန္႔သြားလား.’
‘မလန္႔ပဲခံႏိုုင္ရိုုးလားဗ်.. ခင္ဗ်ားကဘာလဲ.. လူလား..နာနာဘာ၀လား။။’
‘ငါက လူမဟုုတ္ဘူးကြ။။’
‘ဒါ ဆိုုခင္ဗ်ားက..’
‘ငါက ရုုကၡဆိုုး…’
‘ေအာ္..ဒါနဲ႕ေနပါဦး မင္း က လန့္တယ္သာဆိုုတယ္။ မင္းမ်က္ႏွာေပၚမွာ ဘာအမူအရာမွမေပၚပါလား..မ်က္ႏွာေသၾကီးနဲ႕..’

ကြ်န္ေတာ္စိတ္စိတ္ေနလိုုက္တယ္။ ဘာမွေျဖရွင္းခ်က္မေပးခ်င္လိုု႕ပါ။။
သူကပဲစကားကိုုေရွ႕ဆက္ပါတယ္။

‘မင္း ဟန္ေဆာင္ေနတာေတာ့မဟုုတ္ပါဘူးေနာ္။။ ဟန္ေဆာင္တယ္ဆိုုရင္လည္း
ကိစၥ မရွိပါဘူး.. ဟန္ေဆာင္တယ္ဆိုုတာ. လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခုုလံုုးမွာ ျပက္သုုန္း
မသြားေသးတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈပဲကြ…’
‘တစ္ခ်ိဳ႕ ဟန္ေဆာင္မႈေတြကခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ နားလည္ေပးလိုု႕လည္းရပါတယ္။’
‘ခင္ဗ်ား က ရုုကၡဆိုုးသာဆိုုတယ္။ စကားလံုုးေတြက ေခတ္စကာလံုုးေတြပါလား။’
‘ငါက စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္ေနတာ။ ေမာ္ဒန္ေတြမွေရးခ်င္တာကြ။’
‘ဖရန္႕(ဇ)ကာ(ဖ)ကာ ဆိုုငါသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ စာေရးဆရာေပါ့ကြာ။’
‘ေဟ့ေကာင္ေရ ငါက စာေရးျပီဆိုုရင္လဲအေသအလည္းေရးတာ’။ ‘ဖတ္ျပီဆိုုရင္လဲအေသအလည္းဖတ္တာကြ။ ‘

သူကေတာ့ ကိုုယ့္ကိုုငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္သူငယ္ခ်င္းၾကေနတာပဲ တရင္းတႏွီးကိုုေျပာေနေတာ့တာ။ ကိုုယ္ကေတာ့သူေျပာသမွ်ျငိမ္နားေထာင္ေန
ရတာပဲ။

စာေရးသားျခင္းသည္ေသျခင္းထက္နက္ရႈိင္းေသာအိပ္စက္မႈျဖစ္သည္။အေလာင္းေကာင္ကိုု ဂူထဲမွျပန္၍ထုုတ္မယူေတာ့သကဲ့သိုု႕၊ ညအခါတြင္ငါ၏စာေရးစားပြဲမွ ငါ့အားဆြဲထုုတ္၍မရႏိုုင္

‘လို႕ ဖရန္႔(ဇ)ကာ(ဖ)ကာ ကေျပာခဲ့တယ္ကြ။ ငါလည္းညမအိပ္ ပဲ စာေတြထိုုင္ေရး…ေရး’…

သူအလန္႕တၾကားနဲ႕ ေျပာလက္စကားရပ္ျပီးေတာ့..
ဖြတ္ ခဏဲသူျပန္ေပ်ာက္သြားပါတယ္။

ခဏၾကာေတာ့ အဖိုုးအိုုတစ္ေယကာ္သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္ေရာက္လာသည္။
ကြ်န္ေတာ့္ကိုု တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္.. ျပီးေတာ့.. ေညာင္ပင္ၾကီးေရွ႕ဒူးတုုပ္ထိုုင္ျပီး

‘အရွင္ရုုကၡဆိုုး နတ္မင္း ကြ်န္ေတာ့္ကိူ ထီေပါက္ေအာင္မစပါ။’
‘ဟိုုတစ္ေလာက ပဲကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းထီေပါက္သြားေသးတယ္။’
‘ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဆုုလာေတာင္းတာ ခဏခဏရွိျပီအခုုထက္ထိ ထီမေပါက္
ေသးဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ထီေပါက္ေအာင္ကူညီမစပါဗ်ာ..’

အဲဒီလိုုေတြေျပာ. .ျပီးေတာ့ဦးသံုုးၾကိမ္ခ်.. ကြ်န္ေတာ့္ကိုုတစ္ခ်က္ၾကည့္ုျပီးျပန္ထြက္
သြားပါတယ္။။အဖိုုးအိုုထြက္သြားျပီးခဏအၾကာမွာပဲ..

ဖြတ္..
ရုုကၡစိုုးျပန္ေပၚလာပါတယ္။

‘ခင္ဗ်ားကလည္းဗ်ာ ဘယ္လိုုျဖစ္လိုု႕ ေပၚလိုုက္ေပ်ာက္လိုုက္ျဖစ္ေနတာလည္း..
ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ကိုုမရွိဘူး.. ‘
‘ဟေကာင္ရ အဖိုုးၾကီးလာလိုု႕ပုုန္းရတာကြ..’
‘ခင္ဗ်ားကလည္း အဖိုုးၾကီးကိုု မ်ားပုုန္းရတယ္လိုု႕ဗ်ာ.. သူ႕ခင္ဗ်ာ
ေနပူၾကီးထဲလာျပီးခင္ဗ်ားဆီလာဆုုေတာင္းရတာ..’
‘ေအးအဲဒါခက္ေနတာေပါ့..’
‘ဘာမ်ားခက္စရာရွိလိုု႕လည္း ကိုုရုုကၡစိုုးရယ္.. သူထီေပါက္ခ်င္တာကိုု
ေပါက္ေအာင္လုုပ္ေပးလိုုက္ေပါ့ ဗ်ာ..ဘာခက္တာမွတ္လိုု႕..
ခင္ဗ်ားကရုုကၡစိုုးပဲ..’
‘ထီေပါက္ခ်င္တာကိုုေပါက္ေအာင္လုုပ္ေပးလိုု႕ရတယ္ကြ..
‘အဲဒါေပမဲ့..သူုကိုုယ္တိုုင္ကလည္းထီထိုုးဖိုု႕လိုုတယ္..’
‘အန္..’
‘ဟုုတ္တယ္..အဖိုုးၾကီးကထီသာေပါက္ခ်င္တာ..ထီေတာ့ထိုုးတာမဟုုတ္ဘူး။’
‘မင္းကိုုၾကံဳတုုန္းေျပာရဦးမယ္.. လူ႕ဘ၀မွာရည္မွန္းခ်က္ၾကီးၾကီးထားတာေကာင္းပါတယ္။’
‘ဒါေပမဲ့ ကိုုုျဖစ္ခ်င္တာကိုုျဖစ္ေအာင္မလုုပ္ပဲ. စိတ္ကူးယာဥ္အိပ္မက္မက္ေနတာေတာ့
မျဖစ္သင့္ဘူး..’
‘ထီေပါက္ခ်င္တဲ့သူက ထီေတာ့ထိုုးမွျဖစ္မွာေပါ့။’

ကြ်န္ေတာ္ျပံဳးေနပါတယ္။ ဟုုတ္ပါတယ္ကြ်န္ေတာ္ျပံဳးေနတယ္ထင္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခုုခုုကိုုရလိုုက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးၾကီးပါေပ့ ရုုကၡစိုုးရယ္။
ရုုကၡစိုုးကေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ျပီး အသံထြက္ေအာင္ကိုုေအာ္ရယ္ေနပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ တံခါးတစ္ခ်ပ္ေတာ့ ပြင့္သြားျပီထင္တယ္။


အဲဒီ နားမလည္ျခင္းေတြကပဲ
ငါ့ကိုုနားလည္ေစခဲ့တယ္ဆိုုရင္…
ေလာကၾကီးရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္းကိုုေရးျခစ္ဖိုု႕
ငါ့ ေန႕ရက္ေတြေပၚမွာ စုုတ္ခ်က္တင္သင့္ျပီ။

…..
ဆက္ပါဦးမည္။

မိုုးၾကယ္