Saturday, October 11, 2008

ကႏာၱရ





ေတာက္တစ္ခ်က္ခတ္ျပီးမွ
ငါတိုု႕ရဲ႕ခုုန္ေအာက္မွာၾကယ္ေတြရွိမွန္းသိတယ္
ဘာလိုု႕မ်ားခုုန္ေခါက္ခ်င္ရတာလဲ
ၾကယ္ေတြေၾကြကုုန္မွာစိုုးရတယ္ေလ။

လွ်ပ္ပန္းေတြျမင္တိုုင္းလည္း
ငါဟာတဂ်ံဳးဂ်ံုဳး တဂ်က္ဂ်က္ မျမည္တြန္တတ္ပါဘူး၊
ရင္ခြင္မွာညိဳ႕လာရင္ေတာ့
သူ႕ဟာသူ မ်က္၀န္းမွာ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ျပီး
ရြာတတ္တဲ့ ေကာင္ေပါ့။

ကႏာၱရဆိုုတာ
ငါ့ကိုုယ္ေပၚမွာအလ်ားလိုုက္ ေမွာက္ေနတာ
ခပ္ေပါ့ေပါ့ေတာ့မဟုုတ္ဘူး
ျပီးေတာ့ သူ႕ဆီမွာၾကယ္ေတြ လင္းတယ္။
အလင္းေငြ႕ အလင္းစိုုင္ေတြလည္း
တစ္ခါတစ္ခါျပိဳက်ရဲ႕၊
တစ္ခါတစ္ခါမ်ား
ငါဟာနကၡတ္တာရာေတြနဲ႕လည္း စီးခ်င္းထိုုးရဲ႕။

စိတ္ကူးတိုုင္းမွာေတာ့
ငါ့ေတာမွာ ပန္းပြင့္ေတြေပ်ာ္စံၾကတယ္၊
၀တ္ရည္၀တ္မႈန္ေတြလည္း ေတာက္ပၾကတယ္၊
ေတာင္ေလ၊ ေျမာက္ေလဆိုုတာလည္း ရနံ႔ဆုုန္သင္းတယ္၊

ေျခတစ္ဖက္လွမ္းမိရင္ေတာ့လည္း
ကႏာၱရထဲ တ၀ဲလည္လည္ေပါ့၊
ေၾကေၾကြညတိုုင္း ေတာက္တစ္ခတ္ခတ္နဲ႕
ေျခာက္ေသြ႕ခဲ့ရတဲ့ ပက္ၾကားအက္ ေကာင္ပါ။
ငါ့ဆီမွာ အိပ္မက္မရွိတာၾကာခဲ့ျပီ။

မိုုးၾကယ္

No comments: