ေနထြက္ခ်ိန္မွာ…
လငုပ္သြားတဲ့ ညကို
၀မ္းပန္းတနဲန႔ဲ..ေဆြးၿမည့္ေနလို႔ေကာ
ၾကယ္ေတြကပန္းေတြနဲ႔ေ၀မွာလား…
ေတြေ၀ေနလား…မိုးေကာင္းကင္
ႏွင္းေ၀မွာလား…ေၾကြမွာလား…
ေကာင္းကင္ေတာင္ ဇီ၀ိန္ ေၾကြေနၿပီလား
သခင္..
ႏွင္တိုင္းၿပန္ရမွာလား...
ငါက..အရွင္အတိုင္းထိုင္ေနတဲ့…
ညေနခင္းမွ…မဟုတ္တာ….
ညွာတာလွဲ႔ပါ…အၾကင္နာ
ကဗ်ာေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့…
ညေနေစာင္းက…
သံစဥ္မပါတဲ့…သီခ်င္းတပုဒ္ကို
သီၾကဴးစဥ္…
ဟာတာတာပန္းခ်ီကားေပၚမွာေတာ့
ညသည္အရွင္လတ္လတ္နဲ႔ပဲ…
ေသဆံုးလ်က္
ကိုေန(၃.၂.၂၀၀၈)
ရောင်နီတွေနဲ့ ဒို့အတူ
-
အဲဒီညခင်းလေးမှာ မန်းလေးကို သတိရ.. မြို့မငြိမ်းကို သတိရ.. တချိန်တည်းမှာ
နာမကျန်းရရှာတဲ့ ဘဝဘဝ တွေကို သတိရ... အဲဒါ လင်းလင်းနဲ့ ချစ်သုဝေတို့ရဲ့
ရောင်နီ ...
3 months ago
1 comment:
ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္ ညီေရ။ :-)
Post a Comment