ခရမ္းရင့္ျပာ

(၁)
စကၠန့္ေပါင္းမ်ားစြာၾကီးစိုးေနခဲ့တာၾကာျပီ။ တိတ္တဆိတ္ ၀င္ေရာက္လာျခင္းမ်ားႏွင့္ တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာသြားျခင္းမ်ား မွာ အခန္းက်ဥ္းေလးႏွင့္ အဲဒီအခန္းက်ဥ္းေလးထဲက ကမာၻသည္သာ မႈန္ရီစြာက်န္ရစ္ခဲ့ေပါင္းမ်ားျပီ။ သူေျပာေနၾက ဘာသာေဗဒ ႏွင့္ အခန္းက်ဥ္းေလး၏ဘာသာေဗဒတို႕ ထပ္တူညီခဲ့သည္လည္းရွိသလို မတူညီသည့္အခါမ်ားတြင္ ေျခာက္ကပ္ပ်င္းရိစြာ ျဖတ္သန္းသြားေနေသာ စကၠန္႕ေပါင္းမ်ားစြာသာ ခိုဖြဲ႕အိမ္သီေနခဲ့
ၾကသည္သာ…

သစ္သီးတစ္လံုး၏္ ရာဇ၀င္တြင္ ရင့္မွည့္လြန္၍ေၾကြသက္သြားခဲ့ရလွ်င္မေကာင္းတတ္္သလို ပတ္၀န္းက်င္၏ တိတ္ဆိတ္မႈေၾကာင့္ ရင့္လြန္ မွည့္လြန္
သြားေသာသစ္သီးမ်ားလည္း တစ္ပံုတစ္ပင္ရွိေနျပန္သည္။

စကၠန္႕တိုင္း စကၠန္႕တို္င္း တြင္ ဆြတ္ယူမည့္သူ၏ လက္အတြင္းသို႕ ခုန္္ဆင္းခ်င္ေနသည့္ ၀င္းမွည့္ေနေသာ သစ္သီးတစ္လံုး ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္
ရွိေနပါသည္။

(၂)
ႏွင္းျမဴတို႕ အစုမကြဲခင္ကပင္ ကြ်န္ေတာ္အေစာၾကီးႏိုးေနခဲ့ပါသည္။ ေဆာင္းမနက္ခင္းတိုင္းကိုကြ်န္ေတာ္ေစာေစာ ႏိုးထဖို႕ ၾကိဳးစားေလ့ရွိပါသည္။ ခက္တာကကြ်န္ေတာ္ႏိုးသည့္ အခ်ိန္တိုင္းႏွင္းျမဴတို႕ လြင့္ပါးကုန္သည့္အခ်ိန္သာမ်ားပါသည္။

သည္ေန႕ေတာ့ ထူးထူးျခားျခားကြ်န္ေတာ္ႏိုးသည့္ အခ်ိန္မွာပင္ ေဆာင္းႏွင္းျမဴတို႕ ေ၀့သီေနဆဲ ေဆာင္းေနျခည္ေႏြးပင္ မျဖန္႕က်က္ေသးပါ။
မ်က္ႏွာသစ္ေရမိုးခ်ိဳးလို႕ အေမ ျပင္ဆင္ေပးသည့္နံနက္စာကို စားျပီးလြယ္အိတ္လြယ္လ်က္ ေက်ာင္းကားဂိတ္ကိုထြက္လာခဲ့ပါသည္။

ေဆာင္းႏွင္းျမဴေအာက္လမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အရသာ ေတြ႕လွပါသည္။ ေဆာင္းေလႏုႏုေအးျမလို႕ ႏွင္းပြင့္ႏွင္းမႈန္တို႕ လြင့္ေျမာေနၾကသည့္ ေဆာင္းမနက္ခင္း ကို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းကား ဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းကားမ်ားပင္မေရာက္ေသးပါ။ ေက်ာင္းကား ေနရာရဖိ္ု႕(သို႕) ကြ်န္ေတာ့္လို
ေဆာင္းမနက္ခင္းကိုခ်စ္သည့္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတစ္ခ်ုိဳ႕တစ္ေလသာ ေက်ာင္းကားဂိတ္မွာ ေစာေစာေရာက္ႏွင့္ေနၾကပါသည္။
စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ကိုင္လို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ရယ္ေမာကာ စကားေျပာေနသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ မ်က္နက္၀န္းေလးသည္လည္း ေက်ာင္းကားေနရာရရန္ေစာစီးစြာ ေရာက္ႏွင့္ေနပါသည္။ သူမသည္ ကြ်န္ေတာ့္ ကိုေတြ႕ ေတာ့ ျပံဳးျပလို႕ႏႈတ္ဆက္ပါသည္။ ခ်စ္သူ၏ အျပံဳးသည္ ေဆာင္းမနက္ခင္းႏွင့္အတူ လွပစြာ က်က္သေရရွိလို႕ေနပါသည္။

သူမ ရယ္လိုက္တိုင္း ၀င့္၀ဲလြင့္က်သြားသည့္ ပါးျပင္ထက္က သနပ္ခါးပြင့္ကေလးမ်ားသည္ေဆာင္းႏွင္းပြင့္တို႕ႏွင့္အျပိဳင္ ကြ်န္ေတာ့္ မနက္ခင္းအား လွပေနေစပါေတာ့သည္။

(၃)
ထူးဆန္းစြာ ေတြ႕ရွိထားေသာ ခရမ္းရင့္ျပာအေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အခန္းက်ဥ္းေလးတို႕ေျပာဆိုေနခဲ့ၾကသည္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းႏွင့္ စကၠန္႕မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေဘးတြင္၀ိုင္းအံုကာ ခရမ္းရင့္ျပာဒႆနကို စိတ္လိုလက္ရနားေထာင္ေနခဲ့ၾကသည္။

အခန္းက်ဥ္းေလး၏ စကားသံသာအက်ယ္ေလာင္ဆံုးၾကားေနရသည္။ ခရမ္းရင့္ျပာဒႆနကို သူ႕ခံယူခ်က္အတိုင္းဖြင့္ဆိုေနေသာ သူ႕ဘာသာေဗဒအေပၚယံုၾကည္မႈခိုင္မာေသာ အခန္းက်ဥ္းေလး၏ စကားသံမ်ားေၾကာင့္ စကၠန္႔မ်ားသည္ ထက္သန္
ေတာက္ပစြာ ၀င့္၀ဲလြင့္ပ်ံကုန္သည္။

တိတ္ဆိတ္ျခင္းကေတာ့ စစ္တုရင္ကစားပြဲမ်ားအားလိုက္လံၾကည့္ရႈရန္ထြက္ခြာသြားသည္။ မႈန္ရီျခင္းသည္လည္း လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားစြာက တည္ရိွခဲ့ေသာ အျဖဴေရာင္ပိတ္ကားမ်ားေပၚတြင္ခိုု၀င္ေျခာက္လွန္႕ရန္ၾကိဳးစားလိုု႕…

ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္းကင္သည္လည္း လင္းပ် ခမ္းနားစြာႏွင့္…


(၄)
ေက်ာင္းကားျဖတ္သန္းသြားရာ ေဘးရာ၀န္းက်င္မွ ျမင္ကြင္းေတြသည္ မေျပာင္းမလဲတည္ရွိေနပါသည္။ ကမာၻေျမကို လြင့္စင္ထိခတ္ေနၾကသည့္ ေနျခည္အျမင္တန္း မ်ားႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ ျပာလြင္လြင္သည္လည္း မေန႕ကအတိုင္းသာေႏြးေထြးလွပေနပါသည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတို႕၏ စကားသံမ်ား၊ ကားလႈပ္တိုင္း တၾကီြၾကီိိြ
ျမည္ေနသည့္ ဆီေခ်ာင္ေနေသာ ခံုမ်ား ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ၏ေက်ာင္းကားၾကီးသည္လည္း လမ္းေဟာင္းအတိုင္းသာ လိုရာခရီးသို႕ သြားလို႕ေနပါသည္။

သူမ၏ မ်က္နက္၀န္းေလးမ်ားကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုေနခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ခံစားခ်က္အသစ္တစ္ခုအား ထူးဆန္းစြာရရွိထားေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ ႏွလံုးသားသည္သာ အေျပာင္းလဲၾကီးေျပာင္းလဲလို႕ေနပါသည္။

“ဘာၾကည့္ေနတာလဲ” လို႕အျပံဳးႏွင့္ေမးလာခဲ့သည္ သူမကို “မ်က္ေတာင္ေမႊးဘယ္ႏွပင္ရွိလဲ ေရၾကည့္ေနတာ”ဟု ရင္ခုန္သံအသစ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္အေျဖေပးခဲ့ပါသည္။

ရိုးသားစြာ၀န္ခံရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္သူမ ကို ျမတ္ႏိုးစြာ ရင္ခုန္ေနမိပါသည္။ သူမကို နက္ရႈိင္းစြာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို႕ ၾကိဳးစားေနသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္လ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္ရပါသည္။

၀တ္မႈံရန႕ံမ်ား ျပည့္သိပ္တင္ေဆာင္လာေသာေလညွင္းရထားတိုးေ၀ွ႕ ျဖတ္သန္းသြားရာ ကြ်န္ေတာ့္ေလာကတစ္ခြင္လံုး ထံုအီေမႊးပ်ံ႕လို႕ေနပါေတာ့သည္။


(၅)
အခန္းက်ဥ္းေလးက ခရမ္းရင့္ျပာအေၾကာင္းကိုု ဒႆနတင္မဟုုတ္ ကဗ်ာပါေရးလိုု႕ထား
သည္ပဲ…ေရးထားသည့္ကဗ်ာကိုုလည္းသူ႕ရင္ဘတ္မွာကပ္လိုု႔ထားသည္။

ခရမ္းရင့္ျပာဟာ ျပတင္းေတြကတစ္စင့္
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲကို စိမ့္၀င္ျပိဳက်လို႕
တစစ္စစ္ လိႈက္စားခဲ့ပ..

အခန္းနံရံမ်ားၾကားက
ညေနရီရဲ႕ အသက္ဓါတ္အခ်ိဳ႕ဟာ
လြင့္ပါးတိတ္ဆိတ္
ခရမ္းရင့္တို႕ ယိုဖိတ္က်လို႕..

အဲဒီသိပ္သည္းဆျပင္း ခရမ္းရင့္ျပာဟာ
ေသြးသားေတြထဲ စီး၀င္ပ်ံ႕ႏွ႕ံ၊
ယွက္ႏြယ္ လိမ္ယက္
ႏွလံုးေသြးပြက္လို႕
ငါဟာ ခရမ္းရင့္ျပာအျဖစ္ကြ်မ္းေလာင္
ေတာက္ပခဲ့ျပီ။

ခရမ္းရင့္ျပာ..
ခရမ္းရင့္ျပာ…
လဲ့ျဖာလင္းပလို႔ေပါ့..


ကဗ်ာဖတ္ျပီးကြ်န္ေတာ္နည္းနည္းေတြေ၀သြားသည္။ တစ္စံုုတစ္ေယာက္ကိုု သတိရမိေနတယ္
လိုု႕ထင္သည္။ ခ်က္ျခင္းဆိုုသလိုု သူ႕ကဗ်ာကိုုကြ်န္ေတာ္အျပီးသတ္ေရးေပးလိုုက္သည္။
သူႏွစ္သက္ပါလိမ့္မည္။

ခ်စ္သူ ေရ
ဖေယာင္းသားအတိျပီး
လင္းျပာက်င္းတဲ့
လမင္းထက္က
ဖေယာင္းဆစ္
ပန္းေလးတစ္ပြင့္အတြက္
ငါ့ အိပ္မက္ေတြ
ႏူးညံ့ ပရေစသား..။

မိုးၾကယ္