ၿမိဳ ႔ေဟာင္း

ငါ့ရင္ခြင္မွာေမြးဖြား….

ငါ့ ရင္ ခြင္ မွာ ပဲ.. ႏိုးၾကားၾကခဲ့

ဒါဟာ..ရာသီခ်ိန္..ကဗ်ာတပုဒ္မ်ားလား

ဟိုတခ်ိန္က…
ငါ့ ရင္ခြင္မွာ..ပန္းေတြပြင့္တယ္

ဟိုတခ်ိန္က…
ငါ့ ရင္ခြင္က ရင္ၿပင္မွာ…
အနမ္းတေလွၾကီးနဲ႔ ေပ်ာ္ဖူးခဲ့ၾကတယ္

ဟိုတခ်ိန္က….
ငါ့ၿမိဳ ႔ဦးက..ခမ္းနားတယ္…

ဟိုတခ်ိန္က….
ငါကိုယ္တိုင္က..ငါ့ရဲ ႔….
သက္ရွင္သန္ရာ ၿဖစ္ခဲ့တယ္…

ထုိထိုေသာအိပ္မက္…

အိပ္မက္မဟုတ္ဘူးလဲ…
အသည္းအသန္ညင္းဆို….

ဒါဟာတကယ့္ေန႔တေန႔ လို႔ ဆိုၿပန္တယ္….

ခုေတာ့ဆို…
ႏွမ္းၿဖဴးတဲ့…အထူးဆိုတဲ့..စကားလံုးကုိ…
မုန္းလွၿပီ….

ခုဆို…
ငါ့ ပ်ိဳးတဲ့ အၿပံဳးစိုစိုေတြက…
မခ်ိဳေတာ့ဖူးေလ….

ခုဆို…
ငါ့ သန္းေခါင္ယံ ေတြက….
နက္လွၿပီ….

ခုဆို…
ငါ့လမင္းေတာင္
ၿပိဳစၿပဳေနၿပီ…….

ကိုေန(၁၆.၀၈.၂၀၀၈)