Saturday, September 13, 2008

တြင္းနက္

က်ဳပ္ေရာက္ေနခဲ့တာၾကာျပီ။ ၾကာျပီလိုု႕ပဲေျပာရမွာေပါ့။
လင္းလက္ေနတဲ့ၾကယ္ေတြရယ္။ ေငြေရာင္လႊမ္းေနတဲ့
လမင္းၾကီးရယ္ကိုုက်ဳပ္ၾကည့္ခ်င္ေနတာ ၾကာလွျပီေပါ့။
ဟိုုမွာက ေျခာက္ေသြ႕တယ္။ လမသာဘူး။ ျပီးေတာ့
ပန္းေတြလည္းမပြင့္ၾကဘူး။ ႏွင္းဆီေတာ့ပြင့္တယ္။
ဒါလည္းသူတိုု႕အေျပာေလ။ ေသျခာခင္းက်င္းျပတာမွ
မဟုုတ္တာ။ က်ဳပ္ထင္တယ္အနီေရာင္၊ ေသြးေရာင္။
ေသြးလိုု႕ေျပာရင္ရတဲ့အေရာင္။ ဆူးေတြကေတာ့အမ်ား
သား၊ အပြင့္ကတစ္ပြင့္ထဲ။

က်ဳပ္နဲ႕က်ဳပ္ေမြးထားတဲ့ေခြးတစ္ေကာင္ ဒီေနရာကိုုေရာက္
ေနတာ။ဒီမွာကေလတိုုက္တယ္။ အေရွ႕ေလလား၊
အေနာက္ေလလား၊ ေတာင္ေလလား၊ ေျမာက္ေလလား
ဘာမွမသိရဘူး။ က်ုဳပ္အထင္ေတာ့ အေပၚကေနေအာက္
ကိုုစုုန္ဆင္းလာတဲ့ေလ။ သူ႕ရွိမွာဖိအားေတြသိပ္မ်ားတယ္။
အဲဒီေလေၾကာင့္ပဲက်ဳပ္အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားသမွ် အခ်ည္း
အႏွီးျဖစ္ရတာၾကီးပဲလိုု႕က်ဳပ္ထင္တယ္။ က်ဳပ္ေခြးကေတာ့
ဘာမွမသိရွာဘူး။ က်ဳပ္အေပၚကိုုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ တိမ္ေတြ
ေျပးလႊားေနတယ္။ ထိပ္၀က်ဥ္းျပီး၊ ေအာက္ေျခက်ယ္တဲ့
တြင္းတစ္တြင္း ထဲမွာ စြတ္စိုုမႈေတြသိပ္မ်ားေနတယ္။
က်ဳပ္ကအဲဒီတြင္းထဲမွာေပါ့။ က်ဳပ္အေပၚကိုုတက္မယ္၊
က်ဳပ္လြပ္ေျမာက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ၾကိဳးစားတိုုင္း
မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ဒီေအာက္ေျခက်ယ္တဲ့တြင္းထဲမွာက
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ အတၱေတြ၊ မာန္မာနေတြနဲ႕က်ပ္သိပ္
ေနတာ။ အသက္ရွဴတာေတာင္မ၀ဘူး၊ ဒါကိုုေတာ့က်ဳပ္
ရဲ႕ေခြးကမသိရွာဘူး။ ဒီေကာင္ကဒီတြင္းကိုုပဲသေဘာက်
ေနတာ။ က်ဳပ္အခုုလာတာလည္းေနာက္တစ္ၾကိမ္ၾကိဳးစား
ခ်င္လိုု႕ပါ။ မရမွန္းသိေပမဲ့ က်ဳပ္ၾကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ေသး
တယ္။

က်ဳပ္ထိုုင္ရာကမထခင္ေလးမွာပဲ က်ဳပ္အနားကိုုခေလး
တစ္ေယက္ ေရာက္လာတယ္။ က်ဳပ္သူ႕ကိုုေမးလိုုက္တယ္
'ဘာလာလုုပ္ေနတာလဲ။'
'သားလည္းၾကယ္ေတြကိုုၾကည့္ခ်င္လိုု႔ပါ။ ဦးဦးေကာဒီ
ထဲကထြက္မလိုု႕လား။'

'ဟုုတ္တယ္။ ထြက္မလိုု႕၊'
က်ဳပ္ဒံုုးတိတိပဲျပန္ေျဖလိုုက္တယ္။
ခေလးဆိုုတာကလည္းစူးစမ္းခ်င္စိတ္ေတာ့ရွိသား။
'သားလည္းထြက္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ သားကငယ္ေသးေတာ့
ထြက္လိုု႕မရဘူး။ သားကတစ္ျဖည္းျဖည္းၾကီးလာမွာ …
တစ္ခ်ိန္မွာဦးတိုု႕အရြယ္ေရာက္ရင္ သားဒီကေနထြက္လိုု႔
ရေအာင္ၾကိဳးစားမွာေပါ့။'

ဟုုတ္တယ္ ခေလး မင္းၾကိဳးစားသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့သင္ယူ
ဖိုု႕လည္းလိုုတယ္။ မင္းကတစ္ခ်ိန္မွာငါ့အရြယ္ေရာက္မယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာငါက ေတာ္ေတာ္အိုုစာေနျပီ။
မင္္းငါ့အရြယ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ဒီတြင္းထဲကထြက္ဖိုု႕
ၾကိဳးစာေနတဲ့အခ်ိန္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ ငါကေကာ အျပင္ေရာက္
ေနျပီလား။ ဒါမွမဟုုတ္ဒီတြင္းထဲမွာပဲ နစ္ျမွဳပ္ေနဦးမွာလား။

က်ုဳပ္စဥ္းစားေနတယ္။ ေသျခာတယ္ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းဟာပန္း
ေတြပြင့္တဲ့ေနရာကေန လွမ္းလာမယ္။ ျပီးရင္က်ဳပ္ကိုုသယ္
ေဆာင္သြားမယ္။ မေသျခာတာကေတာ့ က်ဳပ္ဒီတြင္းထဲက
ေနလြတ္ေျမာက္မယ္၊ မလြတ္ေျမာက္ဘူးဆိုုတာပဲ။

မိုုးၾကယ္

5 comments:

thonn thonn said...

တစ္မ်ိဳးေလးပဲ..ဖတ္ရင္း ေတြးရင္း။

MrDBA said...

ဘိုဘို ေကာင္းတယ္ကြာ

MrDBA said...

မေကာင္းတာကေတာ့ ကြန္မန္႔ကို စာေပစိစစ္ေရးတင္ေနရတာကိုဘဲ ..

မသက္ဇင္ said...

တြင္္းနက္ ကို ခံစားၿပီးဖတ္တယ္----
စဥ္္္္းစားစရာေတြ ေပးတယ္---
ေတြးစရာေတြ ေပးတယ္---
ကိုမိုးၾကယ္ ညီအစ္ကို တို႔ေရ ----
ျမန္မာစာေတြကိုခ်စ္တတ္လိုက္တာ---
ကဗ်ာေတြကို ဖြဲ႔တတ္လိုက္တာ---
လွပတဲ႔ ကဗ်ာေတြ အေတြးေကာင္းအေရးေကာင္းေတြ
ဆက္လက္ ေရးႏိုင္ပါေစ---
ခင္မင္လ်က္
မသက္ဇင္

ေကေမာင္ၿငိမ္း said...

ဆက္ၿပီးအားေပးပါရေစဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေမးလ္ထဲကို ေဖာ္၀တ္ေမးလ္ေတြကေနေရာက္လာတာ၊ ဘယ္သူဆီကမွန္း ကိုမသိဘူး၊ ေနာက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း နဲ႔ဒီကိုေရာက္လာတာ၊ အေရးအသား အေတြးအေခၚေတြကို ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရင့္က်က္မဲ့ပံုဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီလိုမ်ိဳး ေရးခ်င္ေပမယ့္ အေတြးအေခၚ၊ အေရးအသား၊ အေတြ႕ၾကံဳကမရွိဘူးဗ်ာ၊

:D