ခရီးသည္
ဘယ္အရပ္ကေနလာခဲ့တာလဲ
ဘယ္သူေတြနဲ႔ေကာအသိအကြ်မ္းလဲ
ဘာေတြမ်ားပါလာသလဲ။
ႏွင္းေတာင္ေတြေကာ ထူထပ္ရဲ႕လား
ျမစ္ေတြေကာ ေကြ႕ေသး ေကာက္ေသးလား
ေျမဆီေျမၾသဇာ အႏွစ္ေတြ အနယ္ေတြေကာ
အလင္းေအာက္သယ္ေဆာင္သြားတဲ့ ငွက္ေတြေကာ
အခိုုးတစ္လူလူလြင့္ေနတဲ့ လူ႔အသိုုင္းအ၀ိုုင္းတစ္ခုုတစ္ေလေကာ
ပါေသးလား။
မနက္ခင္းတစ္ခုုအတြက္
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေတာ့ ေသာက္ခဲ့ျပီးတယ္။
ေကာ္ဖီပင္လည္းရွိတယ္။
ဖံုးဖိလိုု႔မရတဲ့ ေဟာဟိုုေရွ႕က
ေလာကၾကီးလည္းရွိတယ္ေပါ့။
ေလးေခ်ာင္းေထာက္၊
သံုုးေခ်ာင္းေထာက္၊
ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာက္ေတြႏွင့္
ေကာင္းကင္မွာ၀ဲပ်ံေနတဲ့
လမ္းၾကိဳ၊ လမ္းၾကား ေတြအလယ္
ေတာင္းထမ္းျပီး ဟင္းရြက္ေစ်းေကာင္းမေကာင္း
ေမးခဲ့ရတာလည္း အေမာ။
ဆီပူ ပြက္ပြက္ကိုုမွ အိပ္မက္သေယာင္ျမင္ေယာင္ျပေနတဲ့
ခရီးသည္ေစာင့္ အေႏွးယာဥ္ေမာင္းသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ဒႆနဆန္ဆန္ မနက္စာႏွင့္
ေထြးလံုုးရစ္ပတ္ခံရတဲ့ ေနျခည္ခပ္ၾကဲၾကဲ
တစ္မွ်င္တစ္စ လမ္းေပၚထိုုးက်
အဲသည္ေတာ့ကာ
မိုုးလင္းျပီေပါ့။
မီးခိုုးတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္မႈတ္ျပီး
ဘီးလိမ့္ဖိုု႕ၾကိဳးစား
သူထြက္မွ သူ႕ေနာက္လိုုက္ရမည့္
သံေရပူစား သံေယာဇဥ္အပြားေလးေတြကိုုလွည့္ၾကည့္
ျပီးေတာ့ ေက်ာက္ခ်သလိုုခ်ခဲ့ရတဲ့
သက္ျပင္းအျခင္းျခင္း ရိုုက္သံကေတာင္
နားရည္၀ခဲ့ျပီေပါ့။
ခ်က္ေကာ့ လည္းမသိ
မိုုေနး လည္းမသိ
ေတာ္စတိြဳင္း လည္းမသိ
ဒဂုုန္တာရာ လည္းမသိ
ဇီဗီဗို လည္းမသိ
ေကာ့ညက္ လည္းမသိ
ဂ်ိမ္း(စ)ကင္မရြန္ လည္းမသိ။
အေပါင္ဆံုုးသြားတဲ့ ဓါတ္စက္တစ္လံုုးအတြက္
မ်က္ရည္ေတာ့လယ္တတ္ေသးသေပါ့ေလ။
ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု တူးဆြ
ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ရွင္ျပန္ထေျမာက္ဖိုု႔ရာ
တေယာသံလား၊ တရားသံလား
က်က္မိ၊ လိုုက္စားခဲ့တာပ။
မွန္တစ္ခ်ပ္လည္းျဖစ္ရဲ႕
သစ္တစ္ပင္လည္းျဖစ္ရဲ႕
လမ္းတစ္လမ္းလည္းျဖစ္ရဲ႕
ငါးမွ်ားသူလည္းျဖစ္ရဲ႕
အမွ်ားခံငါးလည္းျဖစ္ရဲ႕။
ႏွလံုုးသားကိုု ဇီ၀နတ္ဘုုရားထံပူေဇာ္
အပူဆံုုးမီးဟာ ၀မ္းမီးပါတဲ့
ႏွင္းဆီေတြ ေမႊးတာမသိ
စံပယ္ေတြ ေဖြးတာမသိ
လူ႕အျခင္းျခင္းေတာ့ ကိုုက္ခံရမွန္းသိေသး။
အဲသည္လိုု အခါလည္ေန႕ကူးမွာလည္း
ရူးခဲ့ေသးေပါ့ေလ။
ဖိနပ္အေပါက္တစ္ရံႏွင့္
ပုုဆိုုးတစ္ကြင္းသာသာ အာရံုုငါးပါး၊
ေလျပြန္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ အရွဴအရႈိက္ခံ
ကမာၻေျမၾကီး၊
လိေမၼာ္ေရာင္ညေနခင္းတစ္ခ်ပ္ထဲက
ပိန္ခ်ိခ်ိ ငန္းတစ္အုုပ္
အိပ္တန္းတက္သြားတဲ့ ေနၾကာပြင့္မ်ား၊
လမ္းမမ်ားေတာ့တဲ့ ပါးစပ္ေပါက္မ်ားအတြက္
ရင္ခုုန္သံျဖဴျဖဴတစ္ခြက္ေတာ့ မစပါရဲ႕။
စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ျမစ္တစ္စင္း
ေဆာင္းရာသီေပ်ာက္ ေကာင္းကင္စိုုစိုုတစ္ခုု
ေရနည္းပင္လယ္ႏွင့္ဇင္ေယာ္မ်ား
ဆီးသီးကိုုက္ပိုုးတစ္ေကာင္ႏွင့္ ပိုုးကိုုက္ဆီးသီးမ်ား..တိုု႔ေရ
ဘ၀ဟာလည္း
ကိုုယ့္လမ္းကိုုယ္ထြင္ေနမွေတာ့ ဘယ္အခါမ်ားမွ
ေအာ္စကာရပါလိမ့္မလည္း။
ကဲ..ၾကည့္
မိုုးနံ႕ေပးျပီး မိုုးၾကီးရြာဦးမည္ေပါ့ေလ။
အဲသည္အခါမ်ား
ကိုုယ္ပါလာတဲ့ထီးကိုုယ္ေဆာင္းၾက
မိုုးအသည္းမွာမွ မိုုးမစဲခင္ေတာ့
ရထားအမွီျပန္လိုုက္ၾကဦးစိုု႕။
ငါ့ႏွလံုုးသားႏွင့္ရင္းခဲ့ပါတယ္။
ငါ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွင့္ရင္းခဲ့ပါတယ္။
ငါ့ကဗ်ာတစ္ပုုဒ္ႏွင့္ရင္းခဲ့ပါတယ္။
မနက္ခင္းေရာက္ရင္ ေနပြင့္တာေလးေတာ့ျမင္ခ်င္စမ္းလွတယ္။
မိုုးၾကယ္
ဤပံုကိုနွိပ္၍ သရဲနီတို႕ေပ်ာ္စံရာသို႕ လည္ပတ္နိုင္သည္
